Moeizaam schuifelt ze van de lift naar het portiek met de brievenbussen, waar ze onder het afdakje gaat staan wachten. Door haar omvang past ze met geen mogelijkheid op het zitje van haar rollator. Meestal leunt ze er half overheen, met haar handen in dikke gebreide handschoenen stevig de handvaten omklemmend. Zomer en winter gekleed in de lichtgekleurde net iets te korte regenjas, waaronder een groot stuk van haar meestal gebloemde rok te zien is. Aan de voorkant hangt deze halverwege haar schenen, maar aan de achterkant zijn haar behoorlijk stevige, in steunkniekousen gestoken witte benen duidelijk zichtbaar en aan haar opgezwollen voeten draagt ze de ongetwijfend comfortabel zittende sportschoenen. Tegen elke voorbijganger vertelt ze, dat ze hoopt dat de taxi-bus er snel zal zijn, omdat ze niet graag te laat komt op de crea-ochtend in het bejaardencentrum en ze voegt eraan toe dat het knutselen wel niet meer zo best gaat, maar dat je er ook gezellig kan kletsen en dat de koffie met een koekje altijd goed smaakt.