Hxc3xa8, hxc3xa8, dat zit erop of liever gezegd, het staat allemaal opgestapeld in mijn keldertje. Het zal een hele klus worden om de dozen te sorteren en te ontdekken welke schatten ze verbergen, maar daar ga ik me nu nog even niet mee bezighouden, dat komt wel tegen de tijd dat ik weer ga verhuizen. Dan zal de inhoud worden verdeeld over drie stapels, twee met de namen van mijn zoons erop en xc3xa9xc3xa9n met de mijne.

Toch kon ik het niet laten af en toe even een doos te openen en in xc3xa9xc3xa9n daarvan kwam ik eindelijk -ik had mijn huisje en de vorig jaar reeds verhuisde dozen al helemaal overhoop gehaald- de groeiboekjes van mijn zoons tegen. Daarin had ik alles wat er gedurende de eerste vier jaren van hun leventje was gebeurd, van hun eerste woordjes tot en met de data van nieuwe mijlpalen in hun ontwikkeling opgetekend.
Van sommige dozen is de haast onzichtbaar geworden inkt op de inmiddels vergeelde etiketten nog net te lezen. Lego, autootjes, spellen, kinderboeken en ga zo maar door. Een verzameling van meer dan 25 jaar kinderspeelgoed.
Ook al mijn teken- en schilderspullen, mijn verzameling tuin- en kookboeken, waarvoor in mijn toch al overvolle boekenkast geen plek was, bevinden zich in die dozen. Dat ik heel wat uurtjes in de kelder zal gaan doorbrengen is wel duidelijk, misschien zou ik er een platenspeler neer moeten zetten op mijn oude bureau kan ik onderwijl weer eens naar mijn elpees luisteren. Stoelen en een tafel staan er ook, dus als ik voor Kaya een bak water en een bot en voor mezelf een thermoskan koffie en een pak koekjes mee naar beneden neem, wordt het vast nog een gezellige boel. Al zal de deur wel achter me op slot gaan.

Achter de keldertroep (en nee niet de mijne, die staat veel voller) is het muziekje te horen, waar ik bij het afspelen van mijn afspeellijst net was aanbeland toen ik dit logje klaar had. Ik leun vanavond op de bank, want morgen wil de kerstversiering uit de dozen.