De kerstdagen zijn bijna voorbij en het is al laat, maar dit logje gaat over mijn belevenissen tijdens de afgelopen dagen en die wilde ik toch nog even aan het “papier” toevertrouwen.

Na een wat mindere kerstavond, waarom zenden ze dan ook zo’n programma als All you need is love Kerstspecial 2005 uit en waarom kijk ik er dan naar. Tja er zitten een hoop mooie momenten in en je kan er heerlijk je tranen bij laten vloeien. Ik kan wel zeggen dat dat er behoorlijk veel waren ook toen het programma allang was afgelopen (soms is het moeilijk om te stoppen en ik had het echt even moeilijk) met als gevolg een slechte nacht en opstaan met een paar ogen, die zonder stokjes maar moeilijk open te houden waren en dat met een geweldige dag voor de boeg.

’s Avonds een etentje met mijn dierbaren, waarvoor ik toch wel een gedeelte van de middag in mijn keukentje moest doorbrengen. En voor hen die graag willen weten wat er op de feestelijke gedekte en van kaarsen voorziene tafel verscheen. Geen wild en ook geen gourmet-stel of grilplaat, alhoewel er wel diverse schaaltjes met sausjes stonden. Zure room met knoflook en kruiden, guacamole en salsa-dip om de tortilla’s in te dopen, die absoluut niet mochten ontbreken bij de avocado’s gevuld met pittige garnalen of bij de burrito’s, gevuld met kip en chilibeans en die in de oven waren voorzien van een laagje gesmolten kaas. Met sla en rijst erbij, heerlijk. Daarna had iedereen gelukkig ook nog een plekje over voor het toetje: ijs met verse tropische vruchten geweekt in rum met kokos.

Als ik er nu niet een kilootje bij heb gekregen dan weet ik het niet meer, want ’s morgens was ik al verrast met een wel zeer bijzonder ontbijt:

Pepperpot

Een typisch Amerindian vleesgerecht uit Guyana (het enige Engelstalige land van Zuid-Amerika), waar het traditiegetrouw op kerstochtend wordt gegeten. Het is behoorlijk spicy, wordt warm opgediend en geserveerd met vers gebakken Cassave- of wittebrood . Onder de afbeelding is een recept te vinden, maar of het net zo lekker smaakt als de pepperpot, die was bereid volgens een aloud familierecept kan ik niet beloven.Ik weet wel dat ik ervan genoten heb net als van de jeugdherinneringen die mij onder het smullen werden verteld.

En in het Arawaks , de taal van de voorouders van de kok luidt de kerst- en nieuwjaarswens als volgt: Aba satho niw jari da’wisida bon

Update 8 uur 10
Vergeet ik toch helemaal om 2e kerstdag te vermelden, maar dat kwam vast door de enorme afwas, de draaiende wasmachine, het wandelen met Kaya in het zonnetje en in een hagelbui, beetje luieren, beetje loggen, weer lekker eten (ik had natuurlijk weer veel te veel gemaakt), filmpje kijken en te laat naar bed vanwege het bovenstaande stukje, waar ik natuurlijk een foto bij moest zoeken. T’is nu nog wel erg donker, ga dus nog lekker een poosje slapen.