Maar we blijven toch optimistisch

Was gisteren een beetje erg moe na mijn bezoekje aan het ziekenhuis en lag al om acht uur op de bank te slapen. Ik was echt out, want de TV stond aan en toen ik om tien uur toch maar wakker werd gemaakt en me werd verteld dat er al twee keer telefoon was geweest had ik daar niets van gemerkt. Gauw even een ommetje met Kaya gemaakt. Bij terugkomst gauw de PC afgesloten, zelfs inkomende e-mails waren me totaal ontgaan en de film 8-mile helaas ook en mijn bed ingerold. Wat zo’n bezoek aan het ziekenhuis al niet teweegbrengt, inderdaad een slapeloze maandagnacht. Toch was het op zich meegevallen. Niet alle uitslagen waren okxc3xa9, mijn nierfunctie is niet helemaal je dat, maar met xc3xa9xc3xa9ntje is dat ook weer niet echt ongewoon.Toch maar weer wat buisjes bloed en nu ook een potje met wat ander lichaamsvocht achtergelaten. Het is wel een voordeel om ’s middags een afspraak te hebben, want nadat ik van de vrijwilligster een nummertje in ontvangst had genomen en daar waar het apparaat meestal aangeeft dat er nog minstens 20 wachtenden voor je zijn, kon ik nu zo doorlopen. Zo ook op de rxc3xb6ntgenafdeling waar mijn longen na drie maanden alweer op de foto mochten. Ik had toen al een uurtje doorgebracht in de spreekkamer van een aardige interniste (de artsen worden steeds jonger lijkt het en ze zijn ook vaker van het vrouwelijke geslacht) waar mijn hele voorgeschiedenis weer de revue passeerde en dat kost, zo kan ik verzekeren, heel wat beschreven pagina’s. Hoewel het gewichtsverlies door de medicijnen kan worden veroorzaakt zullen er toch een aantal zaken moeten worden uitgesloten, er kan tenslotte weer ergens iets nieuws zijn bijgekomen wat er niet hoort te zitten. Dat betekent twee keer per week op de weegschaal en verder onderzoek van de inwendige organen die ik nog over heb (ben er namelijk al meerdere kwijtgeraakt op diverse operatietafels en de vraag waar alle littekens van zijn kwam dus ook uitgebreid aan de orde).
Na afloop toch even koffie gaan drinken, de saucijzenbroodjes waren helaas al op, maar ik heb me tegoed gedaan aan een overheerlijk ham-kaasbroodje.

wordt vervolgd

13 gedachten over “Maar we blijven toch optimistisch”

  1. @Lieve loggers: Ik ben heel blij met jullie lieve reacties, het is fijn dat jullie meeleven. En ik ga me over de uitslagen nog zeker niet druk maken hoor, er zijn gelukkig genoeg dingen om mijn aandacht af te leiden. Liefs Jon.
    @Pauline: Veel plezier voor jullie saampjes in Londen meis, geniet ervan! Kus voor jullie allebei!
    😀 😉 😀 😀 😉 😀

    Like

  2. Zeg ik wens je alle goeds toe .Proberen wat leuke dingen te gaan doen .En zo,n ham-kaasbroodje smaakt de tweede vaak ook lekker. Nogmaals sterkte en maak er wat van . Gr. Jan .

    Like

  3. Heel zeker optimistisch blijven Jon! Vandaag kwam er niks van bellen hxc3xa8 maar morgen lukt het vast wel en anders bel ik jou. Slaap lekker! 😀

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.