Mijn steun en toeverlaat en dat al zes jaar en negen maanden.
Ik zag haar voor het eerst als humpie van 1 dag oud.
Piepjes klein en samen met haar broers en zusjes lekker warm bij hun mama in de werpkist.
Net ratjes zo groot met nu al duidelijk de raskenmerken zoals de mooie kleur zwart en tan en
de mini-staartjes met het witte puntje alsof het in een flesje nagellak was gedoopt. Nog stompe snuitjes om makkelijk te kunnen drinken en roze neusjes, die naarmate ze groeiden in zwart zouden veranderen.

Na zeven en een halve week mocht ik haar mee naar huis nemen. Twee dagen voor oud en nieuw. Zo kreeg ze meteen haar vuurdoop wat betreft knallende rotjes en gillende vuurpijlen.
Ze is hierdoor gelukkig nooit bang geweest voor onweer, en gaat altijd voor het raam kijken naar dit natuurverschijnsel.

Ze is uitgegroeid tot een hele lieve en intelligente Berner van 44 kilo, die soms natuurlijk ook wel eigenzinnig en ondeugend kan zijn.

Ze volgt me waar ik ook ga en zeker als ik in de keuken bezig ben ploft ze met een air van hier ben ik hoor neer in de deuropening omdat dit betekent dat ik regelmatig even in de kast moet zijn waar ook haar trommel met hondenkoekjes zich bevindt en wellicht wordt daar ook wel iets uit te voorschijn getoverd.

Ze speelt graag verstoppertje en heeft zo haar eigen favoriete ligplekken. Zelden haar mand, die zoekt ze alleen op als het echt koud is.

Omdat ik de puppie foto’s nog niet in de PC heb staan alleen nog maar in haar speciale album, volgt hier een recentere foto. Meerdere foto’s volgen zo spoedig mogelijk. Dus kom vooral later nog eens terug.