Ja hoor, ze zitten er weer en ik had het ze nog zo vriendelijk gevraagd. Vorig jaar hebben ze aan mijn verzoek gehoor gegeven en ik dacht, dat het me ook dit jaar gelukt was om ze ergens anders hun kroost groot te laten brengen. Zodra ik zag dat er takjes werden aangesleept, haalde ik ze immers weer weg. Ik herinner me namelijk maar al te goed, wat een enorme bende die kleintjes me twee jaar geleden hadden bezorgd. Maar helaas, ze hebben het toch voor elkaar gekregen. Dit keer niet onder m’n balkontafeltje, maar weggestopt in een heel klein hoekje tussen de nog niet met zomerbloemen gevulde plantenbakken. Het is er xc3xa9xc3xa9n dit keer en pa en ma zijn zo slim om niet zomaar mijn balkon op te vliegen (dan had ik ze gespot). Nee… heimelijk kruipen ze via het balkon van de buurvrouw onder het scheidingswandje door om dat kleine hongerige geelkuifpiepertje te voeden. Ben benieuwd hoeveel troep ik dit jaar moet opruimen, voordat ik op m’n balkonnetje van het zonnetje kan gaan genieten.

het kleine hongerige geelkuifpiepertje