Belevenissen… deel 1

Vorige week was de Nationale collecte voor de Nierstichting. In een gedeelte van de Haagsche wijk, waar ik zelf nu al weer zoxe2x80x99n twee jaar woon, ben ik als xc3xa9xc3xa9n van de collectanten deur aan deur langs de huizen gegaan.

Nu is de wijk een naoorlogse wijk met veel portiek- en galerijflats, ooit gebouwd om de woningnood te lenigen. Momenteel is het ook een wijk, waar de slopershamer regeert en in snel tempo nieuwe huizenblokken verrijzen.

Exc3xa9n en ander heeft natuurlijk zijn weerslag op de bewoners. En ook al is de aanblik van de wijk een vriendelijke, met de vele singels en rijen hooguitgegroeide bomen aan weerskanten van de, gelukkig, nog niet allemaal van asfalt voorziene straten. Met de doorkijkjes naar grote groene gazons, die nog wekelijks met de gemotoriseerde grasmaaimachine onderhanden worden genomen. De geur van pas gemaaid gras staat in sterk contrast met de geuren die je tegemoet komen als je de diverse portieken betreedt of over de galerijen langs de keukenramen loopt. Lang niet elke woning is nog bewoond en van de reeds verlaten woningen zijn de voordeuren slordig dichtgetimmerd met een plaat hardboard.

Ik dacht te weten wat ik zoal op mijn rondes kon verwachten. Ik wandel per slot van rekening dagelijks met Kaya door de wijk op weg naar het Zuiderpark en ik zie de dozen met troep en overbodig geworden huisraad, van reeds jaren versleten bankstellen tot fraaie antieke stoeltjes aan toe, op de stoep staan, wachtend op de grootvuilophaaldienst.

In diverse logjes heb ik ook al meerdere malen aandacht besteed aan de wijk en aan enkele van haar bewoners, maar wat ik de afgelopen week heb gezien en gehoord heeft me met mijn neus op de feiten gedrukt. Situaties om blij van te worden en situaties om je voor te schamen. Vrolijke verhalen en in en in trieste verhalen. Verhalen over eenzaamheid en sociaal isolement.

Op slechts zoxe2x80x99n klein oppervlak werelden van verschil.

wordt vervolgd

7 gedachten over “Belevenissen… deel 1”

hier in de buurt kan ik ook een boek schrijven en ik denk dat elke schrijver dat kan, meestal is het een drama

LikeLike

Beantwoorden

Het is net wat Sjoukje zegt….Ieder huisje heeft zo z,n kruisje. Cor loopt ieder jaar voor Jantje Beton in een dorp verderop. En ok die heeft dezelfde verhalen . Bij sommige mensen kan heel veel.Maar je hebt er ook bij die denken dat je voor je zelf loopt. Mensen hebben vaak te snel hun mening al klaar. Het is niet altijd even leuk. Maar dat zal jij ook wel weten . Fijn weekend en gr. Jan

LikeLike

Beantwoorden