Wat me vanmorgen allemaal overkwam voordat ik aan dit logje kon beginnen:

Mijn zus zou mij bijtijds ophalen voor de diverse afspraken in het ziekenhuis (rxf6ntgenfoto’s, echo en bloedprikken) dus mijn wekker keurig om half acht gezet. Om 2 minuten over zeven schrok ik wakker, omdat op het vlakbij gelegen bouwrijp gemaakte terrein de eerst heipaal met zo’n enorm gedreun de grond in werd gestampt, dat de ruiten ervan trilden.

Doezelde weer weg en schoot overeind toen de wekker afliep. Ik kijk naar buiten omdat het zo donker is, de regen komt met bakken naar beneden. In de badkamer kijk ik in de spiegel: mijn haar, dat ik gisteravond vast had gewassen om niet met een kledderhoofd Kaya uit te hoeven laten, staat aan een kant recht omhoog, dus toch maar even met mijn hoofd ook onder de douche. Ingezeept en wel stap ik onder de warme stralen als er ineens alleen maar koud uit komt, de druk is te laag en de cv- ketel moet worden bijgevuld.
De lichte broek die ik had klaar gehangen vanwege het weer maar laten liggen en mijn favoriete spijkerbroek uit de kast getrokken die gedurende de periode van mooi weer ineens een paar maten te groot!! is geworden.
Iets anders gezocht, wat me wel paste, door de medicijnen schommelt mijn gewicht nogal, onderwijl een kop koffie naar binnen gegoten – eten doen we straks wel dacht ik – en op een holletje met Kaya een rondje gelopen.

Napuffend kijk ik in de auto de papieren voor de afspraken even door : nuchter heb ik net koffie op en ik had eigenlijk sinds gisteravond geen gebruik meer mogen maken van het toilet, verdorie, wat stom van me, toch maar gaan.

De route die we normaal rijden ligt open dus we moeten omrijden en na bij het parkeerterrein een kaartje te hebben getrokken zoeken we een plaatsje. Nee hè, vol!! omdat een aantal automobilisten op twee plekken tegelijk moet staan. Dus rondjes rijden tot er een vertrekt.

Gelukkig mag ik toch op de tafel voor de echo.

De radioloog is heel aardig en tijdens het onderzoek verteld hij dat de longfoto’s die net gemaakt waren er goed uitzagen en dat hij rond de plek van mijn verdwenen nier niets nieuws kan ontdekken, ook mijn nog resterende nier, die nu het zware werk moet opknappen ziet er goed uit.

Ik hoef voor de uitslag dus niet te wachten op mijn afspraak bij de uroloog voor over twee weken.

Hè, hè ik ben thuis en kan aan mijn logje beginnen. Kan mijn traag lopende slakje met datumaanduiding ook verwijderen, joepie als ik een vlag had hing ik hem uit!!!!