Verwachtingsvol kwamen wij aan bij het sfeervolle on-Nederlands aandoende Appeltheater, na met uitzicht op de Scheveningse haven in een van de daar aanwezige restaurantjes gegeten te hebben.

Na het zien van de Amerikaanse versie van de film Shall we dance – een feel-good comedy met een flinke dosis romantiek, passie voor dans en het stille verlangen gemiste kansen alsnog te grijpen en dromen te verwezenlijken – was ik zeer benieuwd naar het stuk Dans gebaseerd op het oorspronkelijke daaraan ten grondslag liggende verhaal.

Subliem

Hoe in de tot dansschool omgebouwde theaterzaal door slechts drie spelers met een minimium aan gesproken woord, gebruikmakend van lichaamstaal en mimiek of juist door het ontbreken daarvan om onderliggende gevoelens niet bloot te geven, de karakters tot leven kwamen.

Het hart rakend met hun dans en spel, waarbij ook de muziek een belangrijke rol vertolkte.

Een aanrader maar wel snel wezen het kan nog maar tot en met 8 oktober.