De verhuizing stond voor de deur. (kijk ook eens bij de aanstaande sloop )
Voor ik wist wanneer ik eindelijk een flatje toegewezen zou krijgen had ik al heel wat lijstjes gemaakt met allerhande zaken die met zo’n gebeurtenis van pas kunnen komen.

Wat zou ik meenemen en wat zou ik moeten aanschaffen voor de inrichting. Ik had natuurlijk geen idee hoe mijn toekomstige flatje eruit zou zien. Uitgeleefd of netjes, hoe zou de vorige bewoner het hebben achtergelaten.

Is op zich een hele leuke bezigheid, woonbladen bestuderen en winkels afgaan om prijzen te vergelijken van banken, wasmachines enz. ware het niet dat ik al een hele tijd aan het tobben was met mijn gezondheid.

Om een lang verhaal kort te maken op de dag dat ik de brief ontving over mijn flatje kreeg ik ook de uitslag van de diverse onderzoeken, die ik had ondergaan.

Nierkanker
Ik moest nog een aantal onderzoeken ondergaan, om uit te sluiten dat er geen uitzaaiingen zouden zijn, voordat men de beslissing nam of een operatie zinvol was.

Gelukkig, mijn linkernier kon operatief verwijderd worden en op 24 augustus ging ik onder het mes. De diagnose en alles wat daar uit voortvloeide zorgde ervoor dat mijn verhuizing totaal niet meer belangrijk was.

Ik dacht er wel aan, want hoe moest dat nu, ik zou toch een tijd nodig hebben om te herstellen en de eerste tijd na de operatie absoluut niet in staat zijn om rond te sjouwen en bezig te zijn met het opknappen van mijn flatje.

Na de operatie had ik ook last van spiertrekkingen, hier had ik al jaren last van maar ondanks meerdere onderzoeken was er nooit precies uitgekomen hoe dit kwam.

Nu vond men het echter nodig dat er toch een EEG en een MRI van mijn hoofd gemaakt moest worden omdat de mogelijkheid bestond van uitzaaiingen.

Epilepsie
Was de diagnose, wat betekende dat ik medicijnen moest gaan slikken, geen auto meer mocht rijden, het vooral rustig aan moest doen, dat moest ik toch al na de operatie. En dat alles met een verhuizing voor de deur.

Met hulp van mijn zoons, zus en een heleboel andere lieve mensen kon ik op 31 oktober mijn flatje betrekken.

Langzaam aan kon ik de hele situatie eens goed tot mij door laten dringen en eigenlijk ben ik een jaar daarna nog steeds bezig om een en ander te verwerken.

Up-date 28-2-2006

Toen ik bovenstaand logje schreef was ik net begonnen mijn leven weer op de rails te zetten. We zijn nu 5 maanden verder en mijn flatje is na anderhalf jaar echt mijn thuis geworden. Ben gewend aan de nieuwe omstandigheden, aan de nieuwe omgeving en heb mijn draai weer gevonden. Ondanks het feit dat ik momenteel weer in de molen van medische onderzoeken zit heb ik vertrouwen in de toekomst. Er is veel gebeurd in de afgelopen tijd en een en ander is terug te lezen in mijn logjes. Niet alles, want er zijn toch dingen die ik liever voor mezelf houd.