Terwijl ik gisteravond probeerde wat foto’s op mijn log te plaatsen werd mijn aandacht getrokken door een hoop geschreeuw. Nu gebeurt dat wel vaker hoor hier in de wijk en ook in het flatgebouw waar ik woon.
Het geluid van diverse stemmen drong door de open ramen naar binnen.
Boze mannenstemmen, hoge gillende vrouwenstemmen begeleid door het gestamp en getik van hardrennende, in diverse soorten schoeisel gestoken voeten op de nog met ouderwetse keitjes geplaveide straat.
Vanaf mijn minibalkonnetje aanschouwde ik het op een slapstick gelijkende tafereel.
Voorop een jongeman gekleed in een slordig uitziende outfit, met zwarte wapperende haren en een grote doos in zijn armen.
Daarachter een hele rij in keurig uniform, passend bij het winkelpersoneel van het speciaal voor deze avond geopende warenhuis, gestoken achtervolgers.
“STOP”, werd er geroepen,”ALS JE EEN VENT BENT STA JE NU STIL”.
Daar verscheen ook een vrouw in beeld die in een hoog tempo de hollende menigte voorbij fietste.
“DIE VROUW OP DIE FIETS HOORT ER OOK BIJ”, werd er door een van de in de achterhoede op hoge hakjes meerennende dames geroepen.
Meer mensen verschenen in beeld.
Ditmaal een groepje in zomerse korte broek en T-shirt gestoken jongeren. Zij liepen op hun dooie gemak, lachend de situatie voor hen besprekend en totaal geen aanstalten makend om een helpende hand te bieden bij wat overduidelijk een een winkeldiefstal betrof.
Ondertussen hadden zich ook op de balkons diverse mensen verzameld.
Zij zagen even later de achtervolgers onverrichterzake terugkeren naar de om de hoek gelegen winkel.
Wat er met de dief en de fietsende vrouw is gebeurd kan ik niet vertellen, aangezien de ontknoping zich net buiten mijn gezichtsveld heeft afgespeeld.