Heb even heel gek gedaan vorige week en vrouwtje behoorlijk aan het schrikken gemaakt. We waren even naar de bakker geweest en ik had ineens geen zin meer om te lopen. Ging er midden op het plein bij ons om de hoek zomaar ineens bij liggen en kon niet meer overeind. Lag maar een beetje te staren en zelfs kwispelen kon ik niet meer. Ik kon zelfs niet genieten van het ritje in de dierenambulance en pas bij de lieve dierendokter ging het weer beter. Ze zeggen weleens dat de baas op zijn hond gaat lijken, nou in dit geval is het andersom. Ga een beetje op het vrouwtje lijken, die doet ook wel eens een beetje raar. En waar hebben we dan last van?…Allebei worden we geplaagd door epilepsie en net als zij heb ik nu ook medicijnen. Gelukkig gaat het nu weer, al ben ik niet helemaal de oude. Ben steeds heel vast in slaap en kan dan erg schrikken van geluiden.

Toch ben ik al weer lekker naar het bos geweest. Heerlijk gewandeld tussen alle afgevallen bladeren. En ook nu was het handig dat vrouwtje haar mobieltje bij zich had. Ze hoefde weliswaar niet te bellen, maar foto’s maken kan ze er ook mee.

Natuurlijk maakt ze foto’s van mij, maar ook van dingen , die ze onderweg tegenkomt, zoals deze twee, net een standbeeld midden in het groen

Ter ere van jong leven

En dan deze foto, zou je die trap echt kunnen beklimmen?

Zo zie je, je wandelt en komt elke keer iets tegen, waardoor je verrast wordt. Gekke dingen, mooie dingen en minder plezierige dingen.