Jongens ik heb haast , want vanmiddag ga ik op stap met het vrouwtje. Eerst gezellig met de bus en dan een eindje lopen langs een grasveldje met een heleboel onbekende luchtjes, waar ik dus meerdere plasjes zal doen, want ze moeten natuurlijk wel weten dat ik er ben geweest. Dan in looppas naar die hele mooie grote deur, waar een zoemertje uitkomt en dan gauw naar die leuke kamer, waar allemaal vriendjes op me wachten. Ik probeer altijd naar binnen te rennen om een goed plekje te zoeken, maar dat is best lastig want de vloer is een beetje glad. Maar als ik dan netjes zit kan ik eens goed rondkijken naar al die makkertjes van me die er al zijn. De vorige keer hadden we toch een pret. Er was een grote Deense Dog, twee Golden Retrievers (die vind ik toch altijd zo mooi, kan er echt verliefd op worden) en een Chihuahua, maar die zat alleen maar te piepen, de schijtert. Er zijn natuurlijk ook altijd wel een paar van die blazers, tenminste dat doen ze als ik te dicht in de buurt kom en daar ga ik dus altijd maar met een boogje omheen, gelukkig zitten die altijd in een kooitje kunnen ze me tenminste niet weer een haal over mijn neus geven. Ja, dat is echt gebeurt hoor en dat deed toch zeer. Ik deed niks, kon toen nog niet eens goed blaffen zo klein was ik. Ik wilde alleen maar even snuffelen, maar ik ben het nooit vergeten, dat snap je.
Maar even verder met mijn verhaal. Iedere keer gaat er nog een andere deur open en mag een van mijn vriendjes naar de volgende kamer. En als ik dan eindelijk aan de beurt ben, leuk joh, allemaal lieve mevrouwen en een meneer die me gaan aaien. Ik hoef natuurlijk niet als die kleine Chihuahua op die tafel plaats te nemen. Pff beetje te groot voor.
Nee, Ik ga keurig op een groot platvorm zitten en dan zeggen ze natuurlijk weer: dat is een mooi gewicht. Ja wat dacht je ik let wel op mijn lijn hoor. Ik blijf als een welopgevoede dame ook keurig staan om mijn jaarlijkse prikken in ontvangst te nemen. Niks eng hoor, voel je niks van. En dan komt het leukste: als toetje krijg ik een lekkere kluif, een stempeltje in mijn paspoort en een mooie penning voor aan mijn halsband. Als we dan weer thuis komen ga ik eens heerlijk mijn brokjes opeten en dan lekker slapen en dromen van die heerlijke middag. Want tja op mijn leeftijd is zoiets toch ook wel een beetje vermoeiend. Poot en kwispel van Kaya.

Voor ik ga slapen even een up-date (15.30)
Het was erg gezellig hoor en lachen…vooral om die jonge Labrador (ja van het mannelijke geslacht), die moet nog een hoop leren zeg. Mag zeker een paar lesjes volgen op een cursusje. Hij probeerde de hele tijd mijn aandacht te trekken. Piepen en likjes geven, ach die miste vast zijn moeder heb dus maar extra lief gedaan. Ik hoef zelf pas weer over een jaartje terug te komen (jammer van die lekkere kluifjes) maar ben gelukkig helemaal gezond verklaard. Moet alleen (net als het vrouwtje)een beetje op mijn gewicht gaan letten (zij valt af maar ik was 3 kilo zwaarder geworden) , maar dat is vast ook een beetje de schuld van de griep, waar het vrouwtje mee was besmet. De lange wandelingen waren er even niet bij en ja zij eet de hele dag door, dus krijg ik af en toe ook een extra hondenkoekje.