Bij de biesiklette hier bij het winkelcentrum staan de fietsen dagelijks, behalve op zondag, bij bosjes netjes vastgeketend en voorzien van een bonnetje. Ook buiten de hekken hangen en liggen ze in alle soorten en maten daar waar hun eigenaren ze hebben achtergelaten om ze later hopelijk op dezelfde plek terug te vinden.

De berijders ervan kun je in diverse categoriexc3xabn onderverdelen.

Scholieren met zware rugtassen, die snel even een broodje hamburger naar binnen werken bij de aanwezige hamburgertent alvorens weer op de fiets te springen op weg naar het volgende lesuur op school.
Vrouwen met uitpuilende fietstassen en volgeladen fietsmanden na een middagje winkel- of marktbezoek.
Keurig geklede heren even halt houdend voor de ter plekke gratis verkrijgbare Spits hun aktetas met lunchtrommel tussen de snelbinders op weg naar hun werk.

Toen ik zaterdag van mijn frietje zat te genieten op Kijkduin zag ik ook een aantal bijzondere fietsers voorbijrijden.

Een jonge vrouw met zowel voor als achterop een gevuld kinderzitje fietste met gemak de helling op richting strand. Hijgend en puffend gevolgd door de vermoedelijke vader van het kroost. Een echte weekend fietser die door de weeks liever per auto of openbaar vervoer zijn werk bereikt.

Een heer op een imposante vouwfiets met opgevouwen regenjas achterop. Vast op een dagtripje door Den Haag, even het strand aangedaan en nu weer op weg naar de volgende attractie onderwijl op zijn horloge kijkend want die trein terug moet natuurlijk wel op tijd gehaald worden.

Waar mijn mond echter van open viel – en ik was gelukkig niet de enige – was de bijzondere passagier van een nonchalant fluitende, voorbij toerende fietser. Voorop met zijn poten geklemd rond het stuur af en toe opwippend en zijn enorme vleugels uitspreidend zat verbonden met zijn baas door een riempje met een lange lijn een enorme roofvogel .